Οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να σκεφτούν τη δράση τους πριν ενεργήσουν. Για παράδειγμα, αν κάποιος πρόκειται να χτυπήσει μια μπάλα, ενδεχομένως να αναρωτηθεί πόσο μακριά θα φτάσει η μπάλα. Τα ρομπότ (ειδικά εκείνα που δεν είναι εξοπλισμένα με προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη) είναι συνήθως ανίκανα να το κάνουν αυτό, καθώς συχνά προγραμματίζονται ώστε να εκτελούν απλές εργασίες.
Μια ομάδα ερευνητών στο University of California Berkeley διαπίστωσε ότι τα ρομπότ μπορούν να είναι σε θέση να αντιληφθούν. Για να το αποδείξουν, έχουν αναπτύξει μια νέα τεχνολογία ρομποτικής εκμάθησης που επιτρέπει στα ρομπότ να ‘σκέφτονται’ έτσι ώστε να «καταλαβαίνουν πώς να διαχειριστούν αντικείμενα που δεν έχουν συναντήσει ποτέ».
Οι ερευνητές του Berkeley εφάρμοσαν την τεχνολογία σε ένα ρομπότ που ονομάζεται Vestri, δίνοντάς του τη δυνατότητα να κάνει προβλέψεις για το τι θα βλέπουν οι κάμερές του μερικά δευτερόλεπτα στο μέλλον. Εξοπλισμένο με νέα προοπτική, το Vestri επέδειξε την ικανότητα να μετακινεί μικρά αντικείμενα γύρω από ένα τραπέζι χωρίς να αγγίζει ή να χτυπάει τα κοντινά εμπόδια. Το πιο εντυπωσιακό μέρος, ωστόσο, ήταν ότι η τεχνολογία επέτρεψε στο ρομπότ να εκτελέσει αυτές τις κινήσεις χωρίς κάποια ανθρώπινη είσοδο, επίβλεψη ή προηγούμενη γνώση.
“Με τον ίδιο τρόπο που μπορούμε να φανταστούμε πώς οι δράσεις μας θα μετακινήσουν τα αντικείμενα στο περιβάλλον μας, αυτή η μέθοδος μπορεί να επιτρέψει σε ένα ρομπότ να απεικονίσει πώς οι διαφορετικές συμπεριφορές θα επηρεάσουν τον κόσμο γύρω του“, εξηγεί ο Sergey Levine, επίκουρος καθηγητής στο Berkeley’s Department of Electrical Engineering and Computer Sciences – στο εργαστήριο πίσω από την ανάπτυξη της τεχνολογίας. “Αυτό μπορεί να επιτρέψει έναν έξυπνο σχεδιασμό εξαιρετικά ευέλικτων δεξιοτήτων σε πολύπλοκες πραγματικές καταστάσεις”.
Βελτιωμένη μάθηση
Η οπτική προοπτική βασίζεται στη “συνθετική επαναλαμβανόμενη πρόβλεψη βίντεο”, ή στη δυναμική νευρική προσκόλληση (DNA). Σύμφωνα με την ομάδα, τα μοντέλα με βάση το DNA είναι σε θέση να προβλέψουν πώς θα μετακινούνται τα pixels μιας εικόνας από το ένα πλαίσιο στο άλλο, βάσει των κινήσεων του ρομπότ. Όπως εξήγησε η Chelsea Finn, διδακτορική φοιτήτρια στο εργαστήριο του Levine και εφευρέτης του αρχικού μοντέλου DNA, ρομπότ όπως το Vestri μπορούν πλέον να “εκπαιδευτούν σε μια σειρά από τεχνικές χειρισμού οπτικών αντικειμένων εξ ολοκλήρου μόνα τους”.
Ο Frederik Ebert, απόφοιτος του εργαστηρίου του Levine, ο οποίος εργάστηκε στο συγκεκριμένο project, συνέκρινε τη δουλειά τους με τα ρομπότ, με τον τρόπο που οι άνθρωποι μαθαίνουν να αλληλεπιδρούν με τα αντικείμενα στο περιβάλλον τους:
“Οι άνθρωποι αποκτούν δεξιότητες χειρισμού αντικειμένων μέσω εκατομμυρίων αλληλεπιδράσεων με διάφορα αντικείμενα κατά τη διάρκεια της ζωής τους”, δήλωσε ο Ebert. “Έχουμε δείξει ότι είναι δυνατόν να οικοδομήσουμε ένα ρομποτικό σύστημα το οποίο, αυτόνομα, αξιοποιεί μεγάλο όγκο συλλεχθέντων δεδομένων για να μάθουμε ευρέως εφαρμόσιμες δεξιότητες χειρισμού, ειδικά αντικειμενικές ικανότητες ώθησης».
Ο Levine σημειώνει ότι οι δυνατότητες του Vestri εξακολουθούν να είναι κάπως περιορισμένες, αν και καταβάλλονται πρόσθετες προσπάθειες για τη βελτίωση της οπτικής προοπτικής.
Η τεχνολογία χρειάζεται διάφορες βελτιώσεις, όπως για παράδειγμα την πιο εκλεπτυσμένη πρόβλεψη βίντεο και μεθόδους για τη συγκέντρωση πιο συγκεκριμένων δεδομένων βίντεο. Έτσι, τα ρομπότ μπορεί να είναι σε θέση να εκτελούν πιο πολύπλοκες εργασίες όπως η ανύψωση και τοποθέτηση αντικειμένων ή το χειρισμό μαλακών και εύχρηστων αντικειμένων όπως το ύφασμα ή το σχοινί. Ίσως μια μέρα να μην χρειάζεται καν να διπλώσετε τα ρούχα σας – το ρομπότ βοήθός σας, θα μπορούσε να το κάνει για σας.
Πηγή
Γιώτα Ζώτου
Latest posts by Γιώτα Ζώτου (see all)
- Φωτογραφίζοντας τον ‘Ηλιο για πρώτη φορά από απόσταση αναπνοής - 16 Ιουλίου 2020
- Οι πρώτες φωτογραφίες του Ήλιου… από πολύ κοντά! - 15 Ιουλίου 2020
- Τα μαθηματικά που σώζουν ζωές - 14 Ιουλίου 2020
Αφήστε ένα σχόλιο